آرشیو

دایره فکر می کرد خیلی نرماله چون "گوشه" نداشت و هر جوری صبح رو زمین میوفتاد تا شب همون جوری بود و از همه مهمتر این که با روز قبل فرق نداشت. . . خیلی راحت رو زمین غلت میخورد. به چیزی گیر نمی کرد, گیر نمی داد. همه چیز عادی و نرمال بود تا این که تو اون گرما یه مثلث دید با سه تا گوشه. خیلی ابنرمال به نظر میامد. ولی متفاوت بود. تو قرن اول هر روز مثلث یه جور متفاوتی بود یه روز صبح رو وتر بلند میشد و سر حال بود. یه روز رو ضلع قائمه و مگسی. دایره کاملا گیج شده بود. به فول بیضی کم آورده بود .یه سال , بعد از ظهر!مثلث به دایره گفت که میخواد "محاط" بشه. دایره گرد شد. یه جورائی که مثلث ناراحت نشه گفت " چه خوب! ولی خوب با " گوشه " هات چی کار کنیم میزنه بیرون حالا درد اومدنش برام مهم نیست!".با همه دقتی که دایره در حرف زدن به کار برد ولی فراموش کرده بود که مثلث خیلی "وتری" نیست امروز. وتر مثلث یه کمی خم شد . دایره میدونست این ناشی از نفس عمیق مثلثه.دایره شروع کرد " ببین آخه منظورم این بود که...". ولی چه فایده! مثلث رو یه شیب تند لیز خورد و رفت. دایره موند و خودش . نشست جلوی مکعب, کمی مخروط با ماست ورداشت. یه نیم ساعتی که گذشت از تماشا مکعب خسته شد. به ذهنش اومد با "نیمکره" یه حرفی بزنه ولی زود فکرش رو خورد. نیمکره خوب گوش میده ولی حرف بدرد بخور نمیزنه. تصمیم گرفت از مکعب بزرگ بزنه بیرون یه هوایی تازه کنه. حال و حوصله مربع بازی هم نداشت. هی قل می خورد و به محاط و محیط ها که رد میشدن نیگاه میکرد. اگه دل داشت شاید تا حالا دو دل شده بود....